De Chinese troefkaart
De Chinese troefkaart die geen troefkaart is
China bezit maar liefst voor $1200 miljard aan Amerikaanse staatsleningen. Dit is het ultieme wapen in de confrontatie tussen China en de VS. Want wat is het gevolg als China besluit om geen nieuwe Amerikaanse staatsleningen meer te kopen? Dit leidt onherroepelijk tot een fors hogere rente in de VS. Die hogere rente is nodig om andere partijen te verleiden om de leemte die China achterlaat op te vullen.
Althans, dat is de mening van een belegger in een recent artikel in Fondsnieuws-magazine.
Onzin!
Deze veelgehoorde redenering draait oorzaak en gevolg om. Zoals in natte-straten-veroorzaken-regen. Het zijn juist de Amerikanen die China bij de spreekwoordelijke ballen hebben.
De VS hoeven helemaal geen geld te lenen
De VS zijn een monetair soeverein land. Dit betekent dat de VS ongelimiteerd dollars kunnen bijdrukken. De Amerikaanse bestedingen zijn dus niet afhankelijk van de uitgifte van staatsleningen. En ook niet van het innen van belastingen. Nooit! Het is belangrijk dat u zich dit realiseert.
Staatsleningen en belastingen hebben één primaire functie: het beteugelen van de inflatie. Belastingen hebben zelfs nog twee nevenfuncties: het ontmoedigen van ongewenst gedrag (roken) en het nivelleren van inkomensverschillen. Meer niet!
Een staatslening is dan ook niets meer of minder dan een spaarrekening bij de Centrale Bank. Stelt u zich eens voor dat u voor een bedrag van $100.000 Amerikaanse staatsleningen koopt. De Amerikaanse FED verlaagt het saldo van uw bankrekening en opent een spaarrekening voor u. Na verloop van tijd ontvangt u uw $100.000 weer terug. Met rente.
Hoe komt China aan al die Amerikaanse staatsleningen?
Simpel. Omdat de Chinezen graag willen exporteren naar de VS. Stel het Amerikaanse leger bestelt voor $1 miljard legeruniformen in China. Beide partijen zijn in hun nopjes met deze deal. De Chinezen willen liever $1 miljard dan al die uniformen. De VS, op hun beurt, willen liever de uniformen dan die $1 miljard.
Hoe wordt China betaald? Ook het antwoord op die vraag is eenvoudig. De FED verhoogt het saldo van de betalingsrekening die China bij de FED aanhoudt. De FED creëert die dollars uit het niets. Want dat kan een monetair soeverein land. China kan vervolgens zelf kiezen wat het met die dollars doet. Het land kan besluiten om die dollars renteloos te laten staan. Of ze kan voor dit bedrag staatsleningen ‘kopen’.
Stel dat de Chinezen besluiten om voor die $1 miljard een 10-jaars staatslening te kopen. De FED verlaagt dan het saldo van de Chinese betaalrekening met $1 miljard. En hetzelfde bedrag wordt opgeteld bij het saldo van de Chinese spaarrekening bij de FED. Na tien jaar gebeurt het omgekeerde.
Schuld terugbetaald!
Our currency but your problem
Maar China heeft dan nog steeds al die dollars. Het land kan vervolgens met die dollars doen en laten wat het zelf wil. Een nieuwe staatslening kopen? Prima. Onroerend goed of andere valuta kopen? Ook goed. Er zijn voldoende partijen die dat aan China willen verkopen. In ruil voor dollars.
Het wordt een heel ander verhaal als China de komende jaren haar hele bezit van $1200 miljard wil verkopen? Plus al die dollars die ze nog ontvangen in ruil voor de toekomstige export naar de VS? Waar gaan ze dat dan allemaal in beleggen? In euro? Of in Yen? Ik wens de Chinezen veel geluk…
In de tussentijd zijn de Amerikanen niet verplicht om nieuwe staatsleningen uit te geven. Zij kunnen ongelimiteerd dollars bijdrukken om hun bestedingen op peil te houden. Het is niet voor niets dat oud-minister van financiën, John Connally, de wereld in 1971 vertelde dat: ‘the dollar is our currency but your problem.’