“Progress happens too slowly for people to notice; setbacks happen too fast for people to ignore.”
Morgan Housel
Goed nieuws! Gisteren kwamen er 360.000 prachtige baby’s ter wereld. Helaas gingen er ook 150.000 mensen dood. Maar netto, nam de wereldbevolking met 210.000 mensen toe. Van 78 procent van die nieuwgeborenen verwachten we dat ze 65 tot 80 jaar oud worden.
Driekwart van deze baby’s zal bovendien opgroeien in relatieve vrijheid. Dat betekent dat elke dag zo’n 200.000 nieuwe mensen de kans krijgen om te profiteren van de opgebouwde kennis van de 100 miljard mensen die voor hen kwamen.
Deze nieuwe wereldburgers zullen meer kennis vergaren en productiever worden dan hun ouders. Want mensen worden elk jaar zo’n anderhalf procent beter in wat ze doen. En dat telt behoorlijk op als je het over een hele generatie meet.
En wat doen wij?
Wij maken ons zorgen over de volgende recessie…
Waar zullen we ons vandaag eens druk over maken?
De financiële crisis van 2008 was een hele nare recessie. Daarom maken beleggers zich sinds die tijd al zorgen over de volgende recessie. De media doen daar driftig aan mee. Elke dag krijgen we wel een nieuw probleem voorgeschoteld: de handelsoorlog, de Brexit of de inverse rentecurve. Weet u waarom?
Omdat goed nieuws geleidelijk opbouwt en slecht nieuws een krantenkop is!
Natuurlijk zijn recessies vervelend. Mensen verliezen hun baan en bedrijven verliezen geld. Maar beleggers maken zich onnodig druk. Recessies horen er nu eenmaal bij. De afgelopen 75 jaar kregen we te maken met 12 recessies die gemiddeld 11 maanden duurden.
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn er bijna 900 maanden verstreken. Waarvan we er 130 in een recessie zaten. Dat is minder dan 15 procent! En 85 procent van de tijd maken we ons zorgen over wat maar 15 procent van de tijd voorkomt.
Ja, de beurs kan fors dalen tijdens een recessie. Maar als we altijd beleggen in de veronderstelling dat de volgende recessie voor de deur staat, doen we onszelf te kort.
Heeft stress ook voordelen?
Ja, want innovatie stopt niet tijdens recessies. Sterker nog, we hebben een hekel aan verliezen. En als de kans op verlies groot is, worden we vindingrijker.
Elk jaar stelt Gallup[i] in 121 landen aan mensen dezelfde vraag: “Had je gisteren last van stress?”
Een team van psychologen bestudeerde de data om te zien of er een verband was met andere maatstaven van welzijn, zoals levensverwachting, de economie en werkplezier.
Volgens psychologe Kelly McGonigal[ii] is er een verband. Maar dat verband is niet wat we verwachten:
“The higher a nation’s stress index, the greater its GDP and life expectancy, the more satisfied people are with their lives, their work, their communities, their own health, the happier they are… It kind of blew the researchers minds. It was not what we were expecting.”
Teveel stress is natuurlijk nooit goed. Maar een kleine hoeveelheid stress wel. Het zorgt ervoor dat we onze blik richten op zaken die ons productief en gelukkig maken. We stellen niet meer uit, maar ondernemen actie. Ook ondernemers en management teams worden gedwongen om vindingrijker te zijn.
IBM, UPS en General Motors werden opgericht net na economische chaos van 1907. Walt Disney startte tijdens de recessie in de twintiger jaren en Bill Gates richtte Microsoft op in de recessie van 1974. Adobe ontstond tijdens de recessie van 1982 en Airbnb zag het levenslicht in 2008.
Maar het tegenovergestelde is ook waar. Van te weinig stress worden we lui en zelfvoldaan.
In maart 2017 ging Snap (van Snapchat) naar de beurs. Die beursgang ging gepaard met een waarschuwing:[iii]
“We have many current employees whose equity awards are fully vested and will be entitled to receive substantial amounts of our capital stock shortly after our initial public offering. As a result, it may be difficult for us to continue to retain and motivate these employees, and this wealth could affect their decision about whether they continue to work for us.”
Klinkt een korting van 30 procent aanlokkelijk?
Tijdens die 12 recessies sinds 1945, daalden de aandelenkoersen gemiddeld met 28,8 procent. Fantastisch!
Stelt u zich eens voor dat u een nieuwe iPhone nodig heeft. En ik weet een legaal adresje waar u hem met 30% korting op de kop kunt tikken… Interesse?
Ja, natuurlijk! Iedereen houdt van een koopje.
Behalve beleggers. Die worden zenuwachtig als ze voor hetzelfde geld meer aandelen van bijvoorbeeld de maker van de iPhone kunnen kopen.
Maar recessies geven beleggers de kans om aandelen tegen een lagere koers bij te kopen. Tijdens de financiële crisis daalden de aandelenkoersen met 56,8 procent. Om vervolgens met 347 procent te stijgen. En dan tel ik dividenden en het herinvesteren ervan nog niet eens mee.
Dus een belegger die aandelen had bijgekocht, had het herstel van zijn of haar portefeuille aanzienlijk bespoedigd.
Maar dan moet je wel de liquiditeiten hebben om aandelen bij te kopen.
Zakenman Harold Geneen zei ooit:
“The only unforgivable sin in business is to run out of cash.”
Datzelfde geldt voor beleggers.
Beleggers vinden cash en obligaties momenteel niet interessant. Het levert te weinig op! Maar daarin vergissen zij zich.
Ten eerste, zorgen cash en obligaties ervoor dat beleggers tijdens een recessie aandelen tegen lagere koersen kunnen bijkopen.
Ten tweede, cash en obligaties voorkomen dat zij gedwongen worden om aandelen tegen lage koersen te verkopen. Omdat ze bijvoorbeeld ineens geld nodig hebben voor iets anders.
Cash en obligaties zorgen ervoor dat beleggers flexibel zijn en kunnen profiteren van lagere koersen. Hierdoor hebben ze veel meer waarde dan alleen maar die lage rentevergoeding.
En als de volgende recessie een feit is, bedenk dan:
“This too shall pass!”
[i] Americans’ Stress, Worry and Anger Intensified in 2018, Gallup, April 25, 2019
[ii] Kelly McGonigal: How to Turn Stress Into an Advantage, YouTube, September 3, 2015
[iii] Stress and Comfort: Careful What You Wish For, Morgan Housel, April 20, 2017