Een recente column leert me dat het bij geld gaat om het geloof erin. Ik geef iemand een waardeloos briefje en die geeft me erin ruil iets waardevols voor terug. Waar baseer ik dat geloof op? Op de overheid? Omdat zij mij vertelt dat de euro een wettig betaalmiddel is.
Diezelfde overheid zorgt er ook voor dat de inflatie niet te hard stijgt. Zodat mijn koopkracht op peil blijft. Maar ja, wat is een lage inflatie? Is dat 1%, 2% of 3%? In Turkije is de inflatie momenteel maar liefst 12%. En toch rekenen de Turken hun boodschappen nog steeds af in hun lire. Terwijl die inflatie van 12% ervoor zorgt dat hun koopkracht na vijf jaar 50% lager is. Waarom blijven de Turken nog in hun lire geloven?
Persoonlijk ben ik niet zo’n voorstander van het zomaar geloven in iets. Bruce Springsteen zegt niet voor niets dat: “Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed.” De enige reden dat ik de euro accepteer, is omdat de overheid mij dwingt. Ik moet van haar mijn belastingverplichting voldoen in euro. Ik kan onmogelijk bij het belastingkantoor aankomen met bitcoin of een kudde schapen.
De enige reden dat ik euro wil hebben, is omdat ik mijn belasting in euro moet betalen.
Hoe introduceer ik een valuta?
Op een mooie dag ontdek ik ineens een nieuw land. Met de beste landbouwgrond ter wereld. Ik zie direct de kans om winst te maken. Mijn probleem? Hoe krijg ik de lokale bevolking zo ver dat ze het land voor me willen verbouwen? Ik stel ze dan ook een riant salaris in het vooruitzicht. In een nieuwe valuta, de rippel.
Het leven is goed voor de lokale bevolking. De zon schijnt iedere dag, ze vissen wat en willen niet voor mij werken. Maar daar ben ik op voorbereid. Ik vertel ze dat ik per direct een belasting hef op het stukje grond dat ze bezitten. Maandelijks te voldoen in…rippel.
Nu wil een groot deel van de bevolking ineens wel voor mij werken. De bevolking heeft immers rippels nodig om hun belasting te betalen. Het helpt overigens wel dat ik een legertje bij me heb… Degenen die niet op het land kunnen of willen werken, worden fysiotherapeut, kapper of schoonheidsspecialiste. Zo kunnen zij ook rippels verdienen.
Ik kan dus de rippel in omloop brengen door simpelweg een belastingverplichting in rippels te introduceren.
Wat leert de introductie van de rippel mij?
In de eerste plaats dat ik pas in een valuta geloof als ik daar een goede reden voor heb. En een belastingverplichting is een hele goede reden. Want als ik die niet op tijd voldoe in de juiste munteenheid, krijg ik een boete. Juist! Ook weer te voldoen in diezelfde munteenheid.
In de tweede plaats leert de introductie van de rippel mij dat een overheid eerst uitgeeft voordat zij belasting kan innen. Dat doet die overheid door geld te drukken. Dus weet ik ook altijd een antwoord op de vraag: hoe denkt de minister hiervoor te gaan betalen? Ik weet nu ook dat een overheid altijd kan uitgeven. Ongeacht de hoogte van de staatsschuld. En ongeacht de omvang van de belastinginkomsten.
Tenslotte heb ik nu ook antwoord op de vraag of een land failliet kan gaan. De Verenigde Staten leent in haar eigen valuta, de dollar. Zij kan die dollars op ieder moment bijdrukken. Daar verandert die staatsschuldklok op Times Square niks aan. $23.955.993.184.236 is een nietszeggend getal. Het is slechts bedoeld als excuus om politieke stellingen in te nemen. Nederland en Griekenland kunnen wel failliet gaan. Zij hebben het sleuteltje van de drukpers aan Brussel gegeven.
Het sleuteltje van mijn rippel drukpers heb ik veilig opgeborgen.